یکی از بازماندگان حقیقی صنعت سفال‌سازی ۶۰۰۰ ساله، پیشه‌ی مهره‌سازی است که چیزی جز مهره‌های فیروزه‌ای رنگ تولید نمی‌کند. ساختن و سوراخ کردن مهره‌ها توسط کارگران جوان کارگاه انجام می‌شود و وقتی که خشک شدند آنها را در لعاب قلیایی فرو می‌برند. پس از عملیات پخت، همه‌ی این مهره‌ها به رنگ فیروزه‌ای در می‌آیند .ساختن این مهره‌ها در انحصار قم است و از آنجا به همه‌ی ایران فرستاده می‌شود.
رنگ سفال‌های مازندران پس از پخت، به رنگ قرمز اخرایی است که این به دلیل وجود ترکیبات آهن در گل این منطقه است. در مازندران از چرخ‌های برقی و پایی استفاده می‌شود و کوره‌ها با سوخت هیزم، نفت سفید و گاز مورد استفاده قرار می‌گیرند. محصولات این منطقه، بیشتر ظروف هستند که در کلاگر محله جویبار به صورت شبکه‌بری (مشبک) تولید می‌شوند و همچنین چند کارخانه به صورت مکانیزه سفال سقف (بام‌پوش) تولید می‌کنند.
